RODZAJE  CER 

Wyróżniamy cztery podstawowe typy cer:  

 NORMALNA

SUCHA

TŁUSTA

MIESZANA

 Ale wyróżniamy także:  

TRĄDZIKOWA   

NACZYNIOWA  

WRAŻLIWA / ALERGICZNA  

ATOPOWA  

ZNISZCZONA  

ATROFICZNA  

DOJRZAŁA  

STARCZA 

 Podział ten zależy od rozmieszczenia gruczołów łojowych (porów) w skórze, ich czynności oraz w konsekwencji ich działania. 

Cechy cery normalnej (prawidłowej):

 matowa, gładka, lekko zaróżowiona, napięta, jędrna, dobrze odżywiona, bez defektów kosmetycznych – plam, przebarwień, rozszerzonych lub popękanych naczyń krwionośnych czy łuszczącego się naskórka, odporna na działanie czynników atmosferycznych (wiatr, słońce, mróz)   prawidłowo reaguje na wodę i mydło, dobrze znosi zabiegi chemiczne, mechaniczne i fizykalne  występuje u dzieci do okresu pokwitania, niezwykle rzadko spotykana u dorosłych.

Pielęgnacja w domu 

 zachowanie prawidłowej fizjologii skóry, oczyszczanie rano i wieczorem płynem micelarnym, płynem odświeżającym lub wodą różaną dla zwężenia porów, stosowanie kremu nawilżającego pod podkład w ciągu dnia, lekki krem odżywczy na noc, w lecie (szczególnie podczas opalania) twarz należy zabezpieczyć kremem z filtrem o faktorze dobranym do karnacji skóry, a zimą kremem ochronnym. 

Cechy cery suchej:

cienka, jasnoróżowa, mało elastyczna, ma skłonność do przebarwień, rozszerzonych naczyń krwionośnych, plam rumieniowych oraz łuszczenia się, cerze towarzyszą prosaki, łatwo ulega uszkodzeniu wskutek działania promieni słonecznych, wiatru i mrozu, reaguje zaczerwienieniem na wodę i mydło, szybko starzeje się a niewłaściwie pielęgnowana przechodzi w cerę starczą.  

 Podstawowym problemem cery suchej jest trudność w wyprodukowaniu przez gruczoły łojowe odpowiedniej ilości tłuszczów odpowiedzialnych między innymi za utrzymanie wody w skórze.

 Zbyt mała ilość płaszcza lipidowego przyczynia się do odwodnienia skóry i prowadzi do obniżenia jej elastyczności oraz jędrności. Tkanka łączna u osób z cera suchą jest słaba, co dodatkowo przyczynia się do tworzenia fałd i cienkich linijnych zmarszczek wokół oczu, ust i na szyi. Z wiekiem proces ten nasila się, skóra staje się coraz bardziej wiotka. 

 Cera sucha występuje na ogół po 35 roku życia na skutek fizjologicznego obniżania czynności pracy gruczołów łojowych i potowych, co prowadzi do zmniejszenia ilości płaszcza tłuszczowego na powierzchni skóry i obniżenia zdolności jego regeneracji.

W młodszym wieku cera sucha może pojawić się na skutek:  niewłaściwej pielęgnacji, długotrwałego narażania skóry na działanie szkodliwych warunków atmosferycznych (wiatr, długotrwałe opalanie, itd.), nieprawidłowo dobranych kosmetyków, długotrwałego stosowania preparatów złuszczających  problemów zdrowotnych (np. chora tarczyca)

 W powiązaniu z cera suchą występuje często cera wrażliwa i/lub atopowa.

Pielęgnacja cery suchej w domu 

kuracja wyrównawcza, nawilżająca, odżywcza

Poleca się: oczyszczanie twarzy płynem micelarnym, mleczkiem lub śmietanką kosmetyczną  tonizowanie skóry preparatem do cery suchej, stosowanie kremów na dzień o działaniu nawilżającym, odżywczo – nawilżającym lub regenerującym (preparaty nakłada się na twarz i szyję),  aplikowanie pod oczy żelu o działaniu pielęgnacyjnym, nakładanie (dwa razy w tygodniu) na twarz, szyję i dekolt maski odżywczej lub nawilżającej o przedłużonej skuteczności, stosowanie kremu z filtrem o odpowiednim faktorze w lecie i kremu ochronnego w zimie.

Osoby mające suchą cerę nie powinny myć twarzy wodą z mydłem oraz ograniczyć kąpiele słoneczne.

Cechy  cery  tłustej:

 szarożółta, dość gruba, błyszcząca, ma rozszerzone pory skórne z zaskórnikami, jest słabo ukrwiona, płaszcz lipidowy jest wydzielany w nadmiernej ilości, dobrze reaguje na warunki atmosferyczne oraz na wodę i mydło, nie ulega odwodnieniu, stosunkowo późno rozpoczyna się proces jej starzenia, wygląd poprawia się w okresie letnim

 Ciepło sprzyja upłynnianiu wydzieliny gruczołów łojowych, dzięki czemu płaszcz lipidowy wydostaje się na zewnątrz, równomiernie pokrywa skórę i nie blokuje porów.  

Problemem cery tłustej są częste powikłania trądzikowe, zmiany zastoinowe oraz nieestetyczny wygląd. Najczęściej występuje u młodzieży w okresie pokwitania, rzadziej u osób dorosłych, wyjątkowo u starszych.

Istotny wpływ na stan cery tłustej mają następujące bodźce wewnętrzne: stres i zaburzenia nerwowe,  dieta i zaburzenia układu trawiennego, zaburzenia pracy gruczołów wydzielania wewnętrznego – przede wszystkim gruczołów płciowych, tarczycy oraz przysadki.

Pielęgnacja w domu  

 oczyszczanie twarzy preparatami antybakteryjnymi (żele, płyny micelarne, pianki), tonizowanie skóry tonikiem do cery tłustej, stosowanie kremów na dzień o działaniu matująco - nawilżającym, a na noc kremów regulujących pracę gruczołów łojowych, aplikacja kremów odżywczych na szyję i dekolt oraz żeli (kremów) pielęgnacyjnych pod oczy, wykonanie raz w tygodniu peelingu oraz nałożenie maski oczyszczającej, stosowanie kremów z blokerami p/słonecznymi w lecie.

Osoby mające tłustą cerę nie powinny:

   myć twarzy wodą z mydłem, stosować preparatów odkażających zawierających alkohol lub substancje, które odtłuszczają skórę (niszczenie płaszcza lipidowego sprzyja, bowiem utracie wody)

Cechy  cery  mieszanej:

 ma cechy skóry suchej i tłustej, partie boczne twarzy są na ogół suche, a środkowe – czoło, nos i broda – tłuste (tzw. strefa T). Sporadycznie można spotkać się z sytuacją odwrotną, z jednej strony ma tendencję do łojotoku z drugiej zaś jest wrażliwa na działanie warunków atmosferycznych, wody i mydła oraz preparatów chemicznych. Stan ten objawia się podrażnieniem w postaci zaczerwienienia, uczucia pieczenia i napięcia skóry, rzadko występuje u osób młodych, częściej jest spotykana u ludzi po 30 – 35 roku życia. Pielęgnacja cery mieszanej jest trudna. Należy z nią postępować jak z dwoma rodzajami cer (suchą i tłustą).

Pielęgnacja w domu  

Połącznie obu wyżej wymienionych pielęgnacji.

Cechy skóry męskiej:

Żel oczyszczający do twarzy – testosteron sprawia, iż mężczyźni mają więcej gruczołów łojowych, dlatego istotne jest codzienne oczyszczanie skóry za pomocą specjalnych żeli. Jednak nie mogą to być bardzo mocne środki, zdecydowanie bez SLS, SLES, by nie przesuszyć skóry, a w efekcie doprowadzić do większej produkcji sebum. Maszynki do golenia, przy których trzeba mocno zaznaczyć, iż jednorazowa maszynka naprawdę powinna być stosowana tylko raz! Jest to nie tylko siedlisko bakterii, które sprzyjają stanom zapalnym czy zakażeniom. Użyta raz maszynka  na pewno pozostawi więcej podrażnień, a także wrastających włosków. Jeśli zaś do golenia używane są golarki, koniecznością jest jej odkażanie przed i po goleniu. Pianka do golenia- pozwala łatwo pozbyć się zarostu pozostawiając gładką skórę. Ma właściwości zmiękczające włosy, dzięki czemu twarz nie jest podrażniona. Krem nawilżający- systematycznie Peeling (maksymalnie 2 razy w tygodniu)  pozwoli na wydostanie się wrośniętym włoskom.

Cechy  cery trądzikowej: 

Rodzaje trądziku:

 Pospolity / młodzieńczy

różowaty

niemowlęcy

chlorowy

Granica pomiędzy skórą z niedoskonałościami a  trądzikiem jest płynna.

Trądzik pospolity stanowiący najpowszechniej występującą formę trądziku, który pojawia się począwszy od okresu dojrzewania, szczególnie na twarzy i plecach danej osoby.

W zależności od stopnia nasilenia widocznych objawów, można wyróżnić następujące stopnie trądziku pospolitego:

 TRĄDZIK ZASKÓRNIKOWY TRĄDZIK GRUDKOWO-KROSTKOWY, który występuje w sytuacji, kiedy bakterie zasiedlają zaskórnik i powodują wtórny stan zapalny wokół zaskórnika, tworząc grudki i krosty.

TRĄDZIK SKUPIONY, który objawia się bolesnymi guzkami i ropniami z przetokami na twarzy i górnej części ciała, często pozostawiającymi po zagojeniu blizny

Częstym zjawiskiem są również różne połączenia tych objawów.

Główne przyczyny powstawania zmian trądzikowych:

1. nadmiar sebum (łojotok)

2. rogowacenie ujść mieszków włosowych (powstawanie zaskórników zamkniętych i otwartych)

3. nadmierny wzrost bakterii

4. stan zapalny

Leczenie trądziku  

preparaty powodujące złuszczanie naskórka, kwas salicylowy (zawarty np. w spirytusie salicylowym), kwas azelainowy, kwasy AHA (np. kwas mlekowy, kwas glikolowy), miejscowo działające preparaty przeciwbakteryjne, nadtlenek benzoilu, 8-Hydroksychinolina, miejscowo działające preparaty przeciwzapalne, nikotynamid, miejscowo działające antybiotyki, chloramfenikol  erytromycyna, klindamycyna, sulfacetamid, podawane doustnie antybiotyki, Tetracykliny (w szczególności minocyklina i doksycyklina), leczenie hormonalne, cyproteron, drospirenon, podawane doustnie leki przeciwzapalne, ibuprofen, miejscowo działające retinoidy, adapalen, izotretynoina, tretynoina, retinol, podawane doustnie retinoidy, izotretynoina, fototerapia

Pielęgnacja w domu

Regulacja wydzielania sebum, oczyszczanie, nawilżanie, delikatne matowanie 

 Oczyszczanie kilka razy dziennie (płyny micelarne, pianki, żele), kontrola nadmiernego wydzielania łoju, krem nawilżający na bazie wody, a nie tłuszczu. (odpowiednio nawilżający i nieznacznie matujący bez efektu wysuszenia), preparaty ochronne z filtrami przeciwsłonecznymi (dla cery trądzikowej), kremy matujące – jedynie delikatnie i bez efektu przesuszenia, unikanie preparatów ze związkami sprzyjającymi powstawaniu wykwitów, maseczki regulujące

 Do związków drażniących i uczulających można zaliczyć wszelkie substancje zapachowe, talk, glikol propylenowy, metale ciężkie, pochodne kwasu benzoesowego, parafinę, stearynę, trójetanolaminę, kwas borowy, pochodne fenolu, czy aceton.

 W celu oczyszczania skóry nie wolno używać mydła, ani kosmetyków zawierających alkohol, ponieważ bardzo wysuszają skórę oraz mogą prowadzić do podrażnień. Należy unikać dotykania twarzy dłońmi, na których znajdują się bakterie, brud oraz tłuszcz, które następnie nanosimy na zmiany. W przypadku cery trądzikowej stosowanie kremów wysuszających może nam nawet zaszkodzić. Nadmierne wysuszenie skóry może doprowadzić paradoksalnie do wzrostu wydzielania łoju, jak również do rogowacenia naskórka i zamykania ujść gruczołów. Stosując wszelkie kosmetyki do skóry trądzikowej należy pamiętać, aby nałożyć je na całą okolicę łojotokową, a nie tylko na rejony zajęte zmianami. 

Cechy cery naczyniowej:
 cera bardzo wrażliwa, która reaguje rumieniem, opuchlizną, pieczeniem, a nawet swędzeniem.  małe rozszerzone naczynka krwionośne na twarzy, zwłaszcza w okolicach nosa, na brodzie i policzkach, pod skórą tworzą widoczne czerwone linie czy nawet rumieńce, które mają tendencję do długiego utrzymywania się. Często w pierwszych stadiach zaczerwienienie pojawia się i szybko znika, jednak w dalszych etapach objawy utrzymują się dłużej. Dużo zależy od typu cery, grubości skóry i stopnia jej nawilżenia, ale wiele osób ma genetycznie wrodzone problemy z naczynkami. Cera naczynkowa może być również zasługą nadmiaru estrogenów – żeńskich hormonów płciowych, które rozluźniają ścianki naczyń. Cera naczyniowa nie lubi niedelikatnego traktowania - niewłaściwie dobranych, zbyt silnie działających, drażniących kosmetyków.

Pielęgnacja w domu
 Delikatne kosmetyki przeznaczone do cery naczyniowej, stosowanie kremów redukujących powstały rumień, uszczelniających naczynia krwionośne, maskujących czerwony odcień skóry (kremy z dodatkiem zielonego pigmentu), suplementacja wewnętrzna (tabletki uszczelniające naczynia krwionośne, (np. rutyna z wit. C, diosmina, ruszczyk)

Cechy cery atopowej:
 zwane też wypryskiem atopowym, egzemą, a niegdyś świerzbiączką Besniera, wypryskiem alergicznym lub alergicznym zapaleniem skóry, zaliczana do chorób atopowych choroba skóry, wywołana genetycznie uwarunkowaną nieprawidłową reakcją immunologiczną, związana jest z nieprawidłową odpowiedzią odpornościową na małe dawki antygenów, w wyniku której dochodzi do nadmiernego wytwarzania przeciwciał IgE skierowanych głównie przeciwko tymalergenom.  Niektórzy zaliczają atopowe zapalenie skóry do chorób psychosomatycznych.

CERA WRAŻLIWA, ALERGICZNA
 Cera wrażliwa reaguje uczuciem pieczenia, mrowienia, ściągnięcia i świądu na wodę i mydło oraz niektóre preparaty kosmetyczne. Czynniki drażniące powodują utratę wody na skutek ubytków tłuszczowej warstwy ochronnej skóry oraz zaburzenia jej rogowacenia.
 Negatywny wpływ na stan cery wrażliwej mają: 
 - czynniki środowiska naturalnego
 – głównie zanieczyszczenia atmosfery kurzem, pyłem oraz drobinami tworzyw sztucznych, 
 - nadmierna ekspozycja promieniowania słonecznego i sztucznego
 – solaria, 
- wysoka temperatura i niska wilgotność w pomieszczeniach, 
- niewłaściwa dieta, 
 - brak ruchu, 
 - napięcia nerwowe i stres.
 Przy pielęgnacji cery wrażliwej niezwykle istotnym elementem jest odpowiedni dobór  kosmetyków. Preparaty pielęgnacyjne powinny łagodnie działać na skórę, nie mogą zawierać  substancji zapachowych ani dodatków, które wywołują podrażnienia.
 Leczenie ciepłem należy ograniczyć w przypadku skóry wrażliwej, plam rumieniowych  i rozszerzonych naczyń krwionośnych.
Cechy cery atroficznej: 
Fizjo­logicznie jest ona związana z procesem starzenia się, którego tempo zależy od czynników genetycznych. Zewnętrzne sta­rzenie się skóry występuje wtedy, gdy skóra jest narażona na kontakt z czynnikami zaburzającymi jej normalne funkcjono­wanie - głównie słońca. Symptomy starzenia powstają zarów­no na powierzchni skóry, jak i w warstwach położonych głę­biej. Około 35 roku życia zmarszczki mimiczne zaczynają po­woli przechodzić w trwałe, widoczne nawet przy całkowitym spokoju mięśni twarzy. Po czterdziestce pojawiają się zmarszczki promieniste nad wargą górną.   Do ich po­wstawania przyczyniają się: częste palenie papierosów, ścią­ganie mimiczne ust i nadmierne opalanie. Starzenie się skóry jest wynikiem zaniku włókien elastycz­nych, zmniejszenia się naturalnego nawilżania NMF, kwas hialuronowy, przebarwień pigmentacyjnych i zaniku PTS-u . Nastę­puje powolna degradacja naczyń krwionośnych, które dostar­czają skórze składników odżywczych. 




I właśnie taką metodą w jak najkrótszy sposób spróbowałam wam opisać wszystkie rodzaje cer z jakimi możemy spotkać się na co dzień. I myślę, że mi się udało. Pamiętajcie, że oprócz pielęgnacji domowej, z każdym problemem z cera, a także po prostu dla samego komfortu i relaksu, można zgłosić się do salonu kosmetologicznego. Kosmetolog dobierze zbieg specjalnie dobrany do waszej skóry, tak aby poprawić jej wygląd w każdym stopniu. Dlatego już w następnym poście opisze wam przykładowe i najczęściej robione zabiegi w salonach na wybrane cery.
Mam nadzieje, że każdy, kto dotrze do mojego postu w obecnej ciężkiej sytuacji na świecie, jest zdrowy i wszystko jest z wami dobrze. A jeśli coś jest nie tak to pamiętajcie zawsze możecie napisać do mnie na jakimkolwiek portalu społecznościowym, którym tu podałam i przede wszystkim życzę zdrówka i miłego kolejnego dnia kwarantanny.
Do zobaczenia w kolejnym wpisie!

Już od zamierzchłych czasów kobiety na całym świecie próbowały poznać tajniki urody. W tym celu eksperymentowały z różnymi składnikami roślinnymi i materiałami mineralnymi, popularnymi w danym regionie kulturowym. Dążąc do nienagannego wizerunku, tworzyły pierwsze, naturalne kosmetyki. Od początku istnienia ludzkości, wraz, z którą narodziła się kultura, zaistniała moda i zapotrzebowanie na bycie pięknym i młodym. Na przestrzeni wieków istniały różne kanony urody i piękna, które zmieniały się w różnych okresach. W każdym z nich można znaleźć inny ideał piękna, który utożsamiał się z daną epoką. Ideały te zmieniały się, ale jedno pragnienie pozostawało wieczne: chęć pozostania młodym i pięknym, co pozostaje aktualne do dzisiaj. Aby je spełnić ludzie zaczęli poszukiwać różnego rodzaju kosmetyków i eliksirów, które miały zapewnić im młodość i długowieczność

Kosmetyka lekarska, dział nowoczesnej dermatologii, który przywraca czynności urody i ciała zwłaszcza skóry twarzy, włosów i paznokci. Kosmetologia jest sztuką, a jednocześnie nauką o sposobach podtrzymywania urody, zwalczania jej wad oraz podkreślania zalet.
Kosmetyka  - od greckiego kosmeo – zdobić Kosmetikos - sztuka upiększania, zdobienia, porządkowania  od wieków datuje się dążenie natury  ludzkiej do piękna  w starożytności człowiek był dziełem sztuki  pomiędzy epoką antyczną i nowożytną obowiązywały różne idee  wraz z zanikiem myśli antycznej w czasach chrześcijaństwa zanikło wyobrażenie o skórze jako zwierciadle duszy i kosmosu

Współczesna kosmetologia jest obszerną, interdyscyplinarną dziedziną wiedzy z zakresu ogólnych przedmiotów medycznych, chemicznych i biologicznych. Dotyka zagadnień z obszaru dermatologii i medycyny estetycznej, będąc dyscypliną mocno z nimi związaną. Obejmuje wiedzę z anatomii, histologii i fizjologii komórki, biochemii, chemii, dermatologii, fizjoterapii, alergologii, chirurgii plastycznej, geriatrii, onkologii, promocji zdrowia, endokrynologii,  psychologii, higieny i innych.

Najstarszy kosmetyk na świecie - pałeczki czerwonej ochry - znaleziono w południowej Afryce, pochodzą sprzed  40 tys. lat,  były zrobione ze zmielonego tłuszczu zwierzęcego z dodatkiem tlenku żelaza, podgrzewanie go utrwalało kolor.
 

Pierwsza książka o kosmetologii „Gospoda pod barwną skórą”, napisał i wydał Samuel Hafenreffer w XVII wieku, przedstawiając w niej najstarsze mikstury służące upiększaniu, w książce tej zostaje ujęta historia kosmetyków i kosmetologii, przedstawione zostają zagadnienia dotyczące historii najstarszych mikstur służących upiększaniu. 

Znowu w jak największym skróci starałam opisać się wam ciekawostki z historii kosmetologii. Biel ołowiana, rtęć, opium… wszystkie te substancje były niebezpieczne dla zdrowia przy dłuższym stosowaniu. Jednakże, kobiety na całym świecie od wieków dążyły do poprawienia swojej urody, zamaskowania mankamentów i nadrabiania braków. Dzięki temu mogły osiągnąć znacznie więcej – szczególnie na polu matrymonialnym. Współczesna kosmetologia, bogata w ofertę usług z zakresu laseroterapii, eksfoliacji kwasami czy mezoterapii, wychodzi naprzeciw wymaganiom dzisiejszej, nowoczesnej kobiety. I co najważniejsze, robi to z troską o zdrowie osób, które zgłaszają się do gabinetów kosmetycznych.