Post powitalny i opis budowy skóry!
marca 18, 2020
Witam was wszystkich na nowym blogu SOLEVICTA.
O sobie w postach za dużo mówić nie będę bo o tym możecie poczytać sobie w zakładce about.
Ale powiem wam, że aktualnie jestem studentką kosmetologii i myślę, że z tym zawodem powiąże swoje życie, dlatego tez chce zacząć pisać tego bloga o takiej właśnie tematyce. Na moim blogu, każdy dbający o swój wygląd znajdzie coś dla siebie. Pojawią się także posty o kosmetologii pielęgnacyjnej jak i upiększającej razem ze zdjęciami moich prac. Planuje pisać posty tutaj nie tylko jak dbać o siebie, ale także jakie zabiegi są odpowiednie dla każdej cery, co powinniśmy robić dla siebie a czego nie, a także naukowe ciekawostki z mojego kierunku. Zamierzam połączyć fun z nauką, aby było to po prostu ciekawe. Dlatego tez, aby wiedzieć jak dbać o naszą skóre, musimy przede wszystkim znać jej strukture, wiedzieć to na czym pracujemy. Także, w pierwszym poście chce opisać ogólną budowę skóry, tak aby każdy mógł wyobrazić sobie jak to wygląda.
Często nie zdajemy sobie sprawy, jak ważnym organem naszego organizmu jest skóra. Dzieje się tak, ponieważ kiedy jesteśmy zdrowi prawidłowo działają wszystkie jej procesy regeneracyjne, w efekcie czego drobne wypadki szybko odchodzą w niepamięć. Sytuacja zmienia się, kiedy doświadczymy poważnych uszkodzeń skóry - wówczas dopiero zaczynamy doceniać ten ważny narząd.
Skóra - największy narząd naszego organizmu, aczkolwiek najmniej przez nas doceniany
Skóra - największy narząd naszego organizmu, aczkolwiek najmniej przez nas doceniany
WARSTWY SKÓRY:
1. Naskórek
2. Skóra właściwa
3. Tkanka podskórna
W skórze występują mieszki włosowe, gruczoły łojowe, gruczoły potowe, zakończenia nerwowe, naczynia krwionośne i limfatyczne.
1. Naskórek
2. Skóra właściwa
3. Tkanka podskórna
W skórze występują mieszki włosowe, gruczoły łojowe, gruczoły potowe, zakończenia nerwowe, naczynia krwionośne i limfatyczne.
NASKÓREK
Składa się z keratynocytów, czyli żywych komórek, które przekształcają się stopniowo, w efekcie końcowym tracą jądro i stają się korneocytami, czyli martwymi komórkami.
Średnia grubość naskórka wynosi 100 µm.
Warstwy naskórka:
1. podstawna
2. kolczysta
3. ziarnista
4. rogowa
Składa się z keratynocytów, czyli żywych komórek, które przekształcają się stopniowo, w efekcie końcowym tracą jądro i stają się korneocytami, czyli martwymi komórkami.
Średnia grubość naskórka wynosi 100 µm.
Warstwy naskórka:
1. podstawna
2. kolczysta
3. ziarnista
4. rogowa
Warstwa podstawna
(rozrodcza):
Jest to najniżej położona warstwa naskórka. Są tu żywe komórki, posiadające wydłużone, zasadochłonne jądra. W warstwie tej występują komórki Merkela, komórki Langerhansa, melanocyty oraz prekursory keratyny. Komórki warstwy podstawnej łączą się od dołu z błoną podstawną za pomocą półdesmosomów, natomiast od góry z warstwą kolczystą za pomocą desmosomów (uwypukleń błony komórkowej) i E-kadheryn (cząsteczek kontaktu międzykomórkowego).
Jest to najniżej położona warstwa naskórka. Są tu żywe komórki, posiadające wydłużone, zasadochłonne jądra. W warstwie tej występują komórki Merkela, komórki Langerhansa, melanocyty oraz prekursory keratyny. Komórki warstwy podstawnej łączą się od dołu z błoną podstawną za pomocą półdesmosomów, natomiast od góry z warstwą kolczystą za pomocą desmosomów (uwypukleń błony komórkowej) i E-kadheryn (cząsteczek kontaktu międzykomórkowego).
Warstwa kolczysta:
Są to spłaszczające się ku górze, wieloboczne komórki „scementowane” ze sobą dzięki desmosomom, zawierającym desmogleinę (substancja mukopolisacharydowo – białkowa). Komórki warstwy kolczystej przemieszczają się ku powierzchni, różnicując się biochemicznie, stają się aktywniejsze w procesach syntezy białek. Warstwa podstawna i kolczysta nazywane są warstwą Malpighiego.
Są to spłaszczające się ku górze, wieloboczne komórki „scementowane” ze sobą dzięki desmosomom, zawierającym desmogleinę (substancja mukopolisacharydowo – białkowa). Komórki warstwy kolczystej przemieszczają się ku powierzchni, różnicując się biochemicznie, stają się aktywniejsze w procesach syntezy białek. Warstwa podstawna i kolczysta nazywane są warstwą Malpighiego.
Warstwa ziarnista:
W warstwie tej znajdują się jeszcze żywe komórki, które w trakcie keratynizacji tracą jądro, przekształcając się w korneocyty. Następuje tutaj przetwarzanie podstawowych cząsteczek z tworzeniem:
- ziaren keratohialiny – bogatych w cysteinę lub histydynę (białka cementujące wyżej położone komórki),
- keratynosomów (ciałka Odleanda, MCG) – organelli produkujących i uwalniających lipidy.
W warstwie tej znajdują się jeszcze żywe komórki, które w trakcie keratynizacji tracą jądro, przekształcając się w korneocyty. Następuje tutaj przetwarzanie podstawowych cząsteczek z tworzeniem:
- ziaren keratohialiny – bogatych w cysteinę lub histydynę (białka cementujące wyżej położone komórki),
- keratynosomów (ciałka Odleanda, MCG) – organelli produkujących i uwalniających lipidy.
Warstwa rogowa:
Warstwa ta zbudowana jest z korneocytów, czyli martwych komórek bez jądra, zbudowanych z keratyny oraz enzymów, uczestniczących w procesach metabolicznych, a także z substancji higroskopijnych, zapewniających wiązanie wody. Komórki w tej warstwie układają się w kształcie muru ceglanego, ściśle przylegające w dolnych warstwach a luźno ułożone ku górze. Komórki te spojone są mieszaniną WNKT, ceramidów i cholesterolu. Pomiędzy warstwą ziarnistą a rogową znajduje się strefa pośrednia – wąskie pasmo komórek, widziane wyłącznie w mikroskopie elektronowym, biorące udział w procesie rogowacenia.
Warstwa ta zbudowana jest z korneocytów, czyli martwych komórek bez jądra, zbudowanych z keratyny oraz enzymów, uczestniczących w procesach metabolicznych, a także z substancji higroskopijnych, zapewniających wiązanie wody. Komórki w tej warstwie układają się w kształcie muru ceglanego, ściśle przylegające w dolnych warstwach a luźno ułożone ku górze. Komórki te spojone są mieszaniną WNKT, ceramidów i cholesterolu. Pomiędzy warstwą ziarnistą a rogową znajduje się strefa pośrednia – wąskie pasmo komórek, widziane wyłącznie w mikroskopie elektronowym, biorące udział w procesie rogowacenia.
SZCZEGÓLNA ROLA
WARSTWY ROGOWEJ:
Efekt bariery (ochrona). Jest bardzo cienka (10 – 20 µm), ale dzięki swej budowie i składowi chemicznemu stanowi prawie nieprzenikalną barierę. Komórki składają się prawie wyłącznie z keratyny, złączone lipidowym spoiwem. Ich przyleganie jest bardzo silne i ścisłe.
Za efekt bariery odpowiada keratyna + tłuszcze + struktura anatomiczna, które uniemożliwiają przenikanie substancji zewnątrzpochodnych, jak również spowalniają dyfuzję wody pochodzącej z głębszych warstw skóry właściwej (nawadnianie).
Efekt bariery (ochrona). Jest bardzo cienka (10 – 20 µm), ale dzięki swej budowie i składowi chemicznemu stanowi prawie nieprzenikalną barierę. Komórki składają się prawie wyłącznie z keratyny, złączone lipidowym spoiwem. Ich przyleganie jest bardzo silne i ścisłe.
Za efekt bariery odpowiada keratyna + tłuszcze + struktura anatomiczna, które uniemożliwiają przenikanie substancji zewnątrzpochodnych, jak również spowalniają dyfuzję wody pochodzącej z głębszych warstw skóry właściwej (nawadnianie).
Rola estetyczna
Warstwa rogowa to zewnętrzna, najbardziej widoczna warstwa, mająca związek ze
stanem powierzchni, który w znacznej mierze zależy od ilości związanej wody i
zdolności złuszczania. Poziom nawilżenia powinien być stały. Dopuszczalne
zmiany zawartości wody są bardzo małe i wynoszą około 2%, w stosunku do
średniej zawartości wody, wynoszącej około 13%.
Gdy zawartość wody spada poniżej 10% skóra jest sucha, łuszcząca się, szorstka, biaława, spękana.
Jeżeli zawiera zbyt dużo wody komórki są miękkie, napęczniałe, łuskowate i ulegają przyspieszonemu odwodnieniu. Woda jest głównym czynnikiem zmiękczającym keratynę i wpływa na właściwości mechaniczne keratyny.
Gdy zawartość wody spada poniżej 10% skóra jest sucha, łuszcząca się, szorstka, biaława, spękana.
Jeżeli zawiera zbyt dużo wody komórki są miękkie, napęczniałe, łuskowate i ulegają przyspieszonemu odwodnieniu. Woda jest głównym czynnikiem zmiękczającym keratynę i wpływa na właściwości mechaniczne keratyny.
PŁASZCZ
WODNOLIPIDOWY
Znajduje się na powierzchni warstwy rogowej i składa się z emulsji hydrofilowo – lipofilowej.
Ze względu na swój charakter wodno– tłuszczowy łatwo można go usunąć środkami powierzchniowo czynnymi i rozpuszczalnikami organicznymi. Zadaniem płaszcza hydrolipidowego jest stworzenie bariery naskórkowej, utrzymanie właściwego pH skóry i właściwy wygląd.
Znajduje się na powierzchni warstwy rogowej i składa się z emulsji hydrofilowo – lipofilowej.
Ze względu na swój charakter wodno– tłuszczowy łatwo można go usunąć środkami powierzchniowo czynnymi i rozpuszczalnikami organicznymi. Zadaniem płaszcza hydrolipidowego jest stworzenie bariery naskórkowej, utrzymanie właściwego pH skóry i właściwy wygląd.
WŁAŚCIWOŚCI
KWASOWO-ZASADOWE SKÓRY
Wartość skóry właściwej wynosi około 7 pH, podczas gdy na powierzchni skóry około 5 pH.
Skóra powinna mieć odczyn kwaśny, który w zależności od osoby i części ciała waha się w granicach 4 – 7. Średnio wynosi 5,5 pH. pH wzrasta wraz z wiekiem, jest bardziej zasadowe u kobiet, rośnie pod wpływem czynników zewnętrznych i jest regulowane przez wydzielanie potu.
Wartość skóry właściwej wynosi około 7 pH, podczas gdy na powierzchni skóry około 5 pH.
Skóra powinna mieć odczyn kwaśny, który w zależności od osoby i części ciała waha się w granicach 4 – 7. Średnio wynosi 5,5 pH. pH wzrasta wraz z wiekiem, jest bardziej zasadowe u kobiet, rośnie pod wpływem czynników zewnętrznych i jest regulowane przez wydzielanie potu.
Granica skórno – naskórkowa:
Jest to cienki twór usytuowany pod warstwą podstawną, w skład którego wchodzą proteoglikany, fibronektyna, kolagen IV. Strefa ta w młodej skórze ma układ falisty, który w procesie starzenia spłaszcza się, a skóra wiotczeje.
Jest to cienki twór usytuowany pod warstwą podstawną, w skład którego wchodzą proteoglikany, fibronektyna, kolagen IV. Strefa ta w młodej skórze ma układ falisty, który w procesie starzenia spłaszcza się, a skóra wiotczeje.
SKÓRA WŁAŚCIWA
Zbudowana jest z włókien tkanki łącznej, komórek łącznotkankowych, zakończeń nerwowych, naczyń krwionośnych i przydatków.
Warstwy skóry właściwej:
1. brodawkowa – brodawki i naczynia krwionośne
2. siateczkowa – 80% całkowitej grubości skóry.
Skóra właściwa ma grubość od 500 µm do 1 mm.
Zbudowana jest z włókien tkanki łącznej, komórek łącznotkankowych, zakończeń nerwowych, naczyń krwionośnych i przydatków.
Warstwy skóry właściwej:
1. brodawkowa – brodawki i naczynia krwionośne
2. siateczkowa – 80% całkowitej grubości skóry.
Skóra właściwa ma grubość od 500 µm do 1 mm.
W skórze właściwej
znajduje się podścielisko łącznotkankowe, w skład którego wchodzą:
- białka strukturalne – produkowane przez fibrocyty i fibroblasty, czyli kolagen (wytrzymałość), elastyna (elastyczność), włókna sprężyste (oksytalanowe) zanikające jako pierwsze w procesie starzenia.
- białka strukturalne – produkowane przez fibrocyty i fibroblasty, czyli kolagen (wytrzymałość), elastyna (elastyczność), włókna sprężyste (oksytalanowe) zanikające jako pierwsze w procesie starzenia.
- żel proteoglikanowy
(bezpostaciowy, mukopolisacharydowy
żel) – zawierający kwas
hialuronowy, kwas chondroitynosiarkowy, aminy wielocukrowe, cząsteczki siarczanowe.
- komórki – fibrocyty i fibroblasty, komórki wrzecionowate, histiocyty, komórki tuczne, limfocyty,
granulocyty i eozynofile.
hialuronowy, kwas chondroitynosiarkowy, aminy wielocukrowe, cząsteczki siarczanowe.
- komórki – fibrocyty i fibroblasty, komórki wrzecionowate, histiocyty, komórki tuczne, limfocyty,
granulocyty i eozynofile.
TKANKA PODSKÓRNA
Pomiędzy skórą właściwą a tkanką podskórną nie ma widocznej granicy, a tylko stopniowa zmiana wyglądu. Tkanka podskórna ma tę samą budowę co skóra właściwa, ale jest wiotka, znajduje się w niej przede wszystkim kolagen i żel proteoglikanowy oraz adipocyty – mające zdolności izolacyjne oraz dające zapas energii.
Pomiędzy skórą właściwą a tkanką podskórną nie ma widocznej granicy, a tylko stopniowa zmiana wyglądu. Tkanka podskórna ma tę samą budowę co skóra właściwa, ale jest wiotka, znajduje się w niej przede wszystkim kolagen i żel proteoglikanowy oraz adipocyty – mające zdolności izolacyjne oraz dające zapas energii.
PROCES
KERATYNIZACJI:
Zjawisko to rozpoczyna się w warstwie rozrodczej, skąd komórki żywe przemieszczają się ku górze, przekształcając się w komórki martwe, ulegając ciągłemu złuszczaniu.
Na proces keratynizacji składają się dwa zjawiska:
- pionowa migracja komórek,
- różnicowanie się komórek.
Proces ten trwa w zdrowej skórze około 28 dni, przy czym przejście z warstwy podstawnej do rogowej wynosi około dwóch tygodni i nazywane jest turn-over naskórkowy.
Zjawisko to rozpoczyna się w warstwie rozrodczej, skąd komórki żywe przemieszczają się ku górze, przekształcając się w komórki martwe, ulegając ciągłemu złuszczaniu.
Na proces keratynizacji składają się dwa zjawiska:
- pionowa migracja komórek,
- różnicowanie się komórek.
Proces ten trwa w zdrowej skórze około 28 dni, przy czym przejście z warstwy podstawnej do rogowej wynosi około dwóch tygodni i nazywane jest turn-over naskórkowy.
MELANOGENEZA
W obrębie 36 keratynocytów znajduje się 1 melanocyt produkujący melaninę, czyli tzw. jednostka melanocytarna. Liczba melanocytów jest ustalona w momencie urodzenia, ale produkcja melanin i uch funkcjonowanie rozwija się powoli. Skóra niemowląt rasy negroidalnej ciemnieje po kilku miesiącach od narodzin. Melanocyty są rozproszone na całej powierzchni ciała z wyjątkiem dłoni i podeszew stóp, mała ich zawartość znajduje się także na błonach śluzowych.
Kolor skóry nie zależy od liczby melanocytów, lecz od ich aktywności, kształtu i zawartości melanosomów (ziarnistości zawierających melaninę). Melaniny są związkami wielocząsteczkowymi, które zabarwiają skórę, włosy, tęczówkę oka i sierść. Z chemicznego punktu widzenia pochodzą z tyrozyny i mają różne barwy:
W obrębie 36 keratynocytów znajduje się 1 melanocyt produkujący melaninę, czyli tzw. jednostka melanocytarna. Liczba melanocytów jest ustalona w momencie urodzenia, ale produkcja melanin i uch funkcjonowanie rozwija się powoli. Skóra niemowląt rasy negroidalnej ciemnieje po kilku miesiącach od narodzin. Melanocyty są rozproszone na całej powierzchni ciała z wyjątkiem dłoni i podeszew stóp, mała ich zawartość znajduje się także na błonach śluzowych.
Kolor skóry nie zależy od liczby melanocytów, lecz od ich aktywności, kształtu i zawartości melanosomów (ziarnistości zawierających melaninę). Melaniny są związkami wielocząsteczkowymi, które zabarwiają skórę, włosy, tęczówkę oka i sierść. Z chemicznego punktu widzenia pochodzą z tyrozyny i mają różne barwy:
- eumelanina – barwnik brązowy, pochłania UVB
- feomelanina – barwnik czerwony, bogaty w siarkę
Przedstawiciele rasy czarnej wytwarzają wyłącznie eumelaninę, natomiast przedstawiciele rasy celtyckiej wytwarzają jeden i drugi barwnik, lecz z przewagą feomelaniny, nie wykazującej właściwości ochronnych i potencjalnie rakotwórczej. Skóra Azjatów („żółta”) posiada melanosomy o szczególnym kształcie i stopniu dojrzałości. Eumelanina ciągle dociera do powierzchni ich skóry, lecz w niewielkich ilościach. Ich produkcja wzrasta po ekspozycji na słońce.
- feomelanina – barwnik czerwony, bogaty w siarkę
Przedstawiciele rasy czarnej wytwarzają wyłącznie eumelaninę, natomiast przedstawiciele rasy celtyckiej wytwarzają jeden i drugi barwnik, lecz z przewagą feomelaniny, nie wykazującej właściwości ochronnych i potencjalnie rakotwórczej. Skóra Azjatów („żółta”) posiada melanosomy o szczególnym kształcie i stopniu dojrzałości. Eumelanina ciągle dociera do powierzchni ich skóry, lecz w niewielkich ilościach. Ich produkcja wzrasta po ekspozycji na słońce.
UNACZYNIENIE SKÓRY:
Naczynia krwionośne znajdują się w skórze właściwej oraz tkance podskórnej, nie dochodząc bezpośrednio do naskórka. Naskórek zaopatrywany jest w drodze dyfuzji ze skóry właściwej oraz poprzez naczynia limfatyczne.
Znajdują się tu tętnice, tworzące poszczególne sploty (np. skórny głęboki, podbrodawkowy), żyły (przebiegają równolegle do tętnic), naczynia limfatyczne (odprowadzające metabolity).
Naczynia krwionośne znajdują się w skórze właściwej oraz tkance podskórnej, nie dochodząc bezpośrednio do naskórka. Naskórek zaopatrywany jest w drodze dyfuzji ze skóry właściwej oraz poprzez naczynia limfatyczne.
Znajdują się tu tętnice, tworzące poszczególne sploty (np. skórny głęboki, podbrodawkowy), żyły (przebiegają równolegle do tętnic), naczynia limfatyczne (odprowadzające metabolity).
UNERWIENIE SKÓRY:
Zakończenia nerwowe znajdują się zarówno w naskórku jak i w skórze właściwej, natomiast sieć nerwowa pozostaje na poziomie skóry właściwej.
1. Włókna neurowegetatywne – unerwiają przydatki skórne i naczynia krwionośne.
Zakończenia nerwowe znajdują się zarówno w naskórku jak i w skórze właściwej, natomiast sieć nerwowa pozostaje na poziomie skóry właściwej.
1. Włókna neurowegetatywne – unerwiają przydatki skórne i naczynia krwionośne.
2. Aksony czuciowe –
uformowane w:
- wolne zakończenia nerwowe – mieszki włosowe i gruczoły łojowe,
- rozgałęzione zakończenia nerwowe – mieszki włosowe i komórki Merkla,
- upostaciowane zakończenia nerwowe – umieszczone na wrażliwych strefach – ciałka
Ruffiniego, Wegnera-Meissnera, Vatera-Puciniego, Golgiego-Mazzoniego, skórno-śluzówkowe.
- wolne zakończenia nerwowe – mieszki włosowe i gruczoły łojowe,
- rozgałęzione zakończenia nerwowe – mieszki włosowe i komórki Merkla,
- upostaciowane zakończenia nerwowe – umieszczone na wrażliwych strefach – ciałka
Ruffiniego, Wegnera-Meissnera, Vatera-Puciniego, Golgiego-Mazzoniego, skórno-śluzówkowe.
PRZYDATKI SKÓRNE:
Są to głębokie wpuklenia ektodermy do skóry właściwej. Należą do nich:
1. Gruczoły potowe
2. Gruczoły łojowe
3. Mieszki włosowe i włosy
4. Paznokcie
Są to głębokie wpuklenia ektodermy do skóry właściwej. Należą do nich:
1. Gruczoły potowe
2. Gruczoły łojowe
3. Mieszki włosowe i włosy
4. Paznokcie
W jak największym skrócie postarałam się i opisałam wam budowę skóry człowieka, wiecie juz, że chroni ona nas przed szkodliwym działaniem czynników atmosferycznych, środowiskowych i chemicznych. Stanowi swoisty mur ograniczający dostęp bakteriom, grzybom i wirusom. Jest w końcu pancerzem, który neutralizuje skutek upadków, otarć, czy choćby uderzeń - o które jak wiadomo wcale nie trudno. Jednak oprócz takiego działania biernego, skóra osłania człowieka także w sposób aktywny. Między innymi poprzez proces termoregulacji, działanie układu immunologicznego, odbieranie bodźców z otoczenia, czy choćby zdolność do rozpoznawania alergenów. . Mam nadzieję, że wyjaśniłam to na tyle jasno, że każdy może wyobrazić sobie jak to wszystko może wyglądać. Pamiętajcie, że istnieje bardzo wiele zagrożeń, wynikających z uszkodzenia skóry oraz jej chorób. Warto zatem wiedzieć, co może temu, jakże ważnemu, narządowi grozić. Zagrożenia wynikające z uszkodzenia skóry mogą mieć poważne konsekwencje dla całego ludzkiego organizmu. Uszkodzenia mechaniczne skóry, czyli zranienia i otarcia. Są to tzw. rany urazowe takie jak skaleczenia, stłuczenia, ukąszenia, odciski i in. Zagrożenie wynikające z takiego uszkodzenia skóry polega w głównej mierze na tym, że tworzy się otwarta rana, z której wydobywają się krew i płyny ustrojowe. Przy tego typu wypadkach często dochodzi do naruszenia nerwów, tkanek, kości. Tego typu urazy skóry również są bardzo bolesne. Leczenie polega przede wszystkim na oczyszczeniu, zdezynfekowaniu i zabezpieczeniu rany. A już w kolejnych postach opisze wam, każdy rodzaj cery, ich cechy charakterystyczne a także odpowiednie dla nich zabiegi, które można wykonać samemu w domu, albo u swojego kosmetologa.
Mam nadzieję, że wyczerpałam temat do końca, w razie pytań zachęcam do komentowania i kontaktowania się ze mną.
Do zobaczenia w kolejnym poście!
0 komentarze